Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Lubinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 lipca 2018r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Mariola Majer-Świrska

Protokolant: Agnieszka Banasiak

po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2018r. w Lubinie

na rozprawie

sprawy z powództwa R. Ł.

przeciwko Towarzystwu (...) S.A. z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. na rzecz powoda R. Ł. kwotę 16.917,21 zł (szesnaście tysięcy dziewięćset siedemnaście złotych 21/100) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwot:

- 15.000,00 zł od dnia 27.09.2015 r. do dnia zapłaty,

- 1.917,21 zł od dnia 03.07.2016 r. do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 4.763,00 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 3.600,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego;

III.  nakazuje stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Lubinie kwotę 1008,41 zł tytułem wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

Sygn. akt I C 2857/16

UZASADNIENIE

Powód R. Ł. wniósł o zasądzenie od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. z siedzibą w W. kwoty 16.917,21 zł, w tym kwoty 15.000,00 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi do dnia 27 września 2015r. do dnia zapłaty tytułem zadośćuczynienia i kwoty 1.917,21 zł z wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od dnia 03 lipca 2016r. do dnia zapłaty tytułem utraconego dochodu oraz kosztów procesu w tym kosztów zastępstwa prawnego.

W uzasadnieniu pozwu powód podał, że w dniu 08 czerwca 2015r. w miejscowości P., kierujący pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...), S. Ł. (1) nie zachował należytej ostrożności i ruszył pojazdem w momencie gdy on z niego wysiadał, wskutek czego doznał obrażeń ciała. Pojazd, którym kierował sprawca w dacie wypadku korzystał z ochrony ubezpieczeniowej w ramach umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych zawartej ze stroną pozwaną. Powód zgłosił szkodę stronie pozwanej, która w postępowaniu likwidacyjnym przyznała na rzecz powoda kwotę 5.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, kwotę 1.051,55 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia, kwotę 73,10 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu, kwotę 1.432,20 zł tytułem zwrotu kosztów opieki osób trzecich oraz 1.155,15 zł tytułem utraconego dochodu. Powód zarzucił, że wypłacona kwota 5.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia nie spełnia kryteriów, o których mowa w art. 445 § 1 k.c. bowiem na skutek wypadku doznał on złamania nasady dalszej kości podudzia prawego a w konsekwencji stal się osobą całkowicie niezdolna do pracy. Powód wskazał, że dochodzona pozwem kwota 1.917,21 zł tytułem utraconego dochodu wynika z wyliczenia jego dochodu od czerwca 2015r. do października 2015r. kiedy przebywał na zwolnieniu lekarskim wobec średniego przychodu z okresu, gdy pracował w pełnym etacie, z uwzględnieniem dokonanej przez stronę pozwaną zapłaty kwoty 1.155,15 zł tytułem utraconego dochodu.

Strona pozwana Towarzystw (...) S.A. z siedzibą w W. nie uznała powództwa i wniosła o jego oddalenie. W odpowiedzi na pozew przyznała, że prowadziła postępowanie likwidacyjne w związku ze zdarzeniem z dnia 08 czerwca 2015r., które zostało zarejestrowane pod numerem 100- (...) i w którym przyznano powódce łącznie kwotę 8.712,00 zł.

Strona pozwana zarzuciła, że w jej ocenie przyznana kwota zadośćuczynienia (5.000,00 zł) oraz pozostałych kosztów opieki i leczenia jest w pełni adekwatna do rozmiaru doznanej przez powoda krzywdy, a ponadto zarzuciła, że problemy kardiologiczne, na które wskazuje powód w pozwie, nie pozostają w związku z wypadkiem, i są skutkiem jego wcześniejszych chorób.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 08 czerwca 2015r. w miejscowości P., kierujący pojazdem marki V. (...) o nr rej. (...), S. Ł. (1) nie zachował należytej ostrożności i ruszył pojazdem w momencie gdy powód z niego wysiadał. Bezpośrednio po zdarzeniu syn powoda S. Ł. (1) zawiózł powoda do Wojewódzkiego Szpitala (...) w L., gdzie przyjęto go na Oddział (...) Urazowo – Ortopedycznej. Powód przebywał na oddziale od dnia 08 czerwca 2015r. do dnia 13 czerwca 2015r. W czasie jego pobytu w szpitalu przeprowadzono badania diagnostyczne, w wyniku których stwierdzono złamanie nasady dalszej kości podudzia prawego a następnie zastosowano leczenie operacyjne polegające na stabilizacji złamania płyta A. i śrubami korowymi. Powód opuścił szpital z zaleceniem zmiany opatrunków co 2 dni, zdjęcia szwów w 14 dobie po zabiegu, chodzenia o kulach i kontynuowania leczenia farmakologicznego. Kończynę unieruchomiono longetą gipsową, którą utrzymywał 2 miesiące. Powód poruszał się przy pomocy kul łokciowych.

W dniu 25 lutego 2016r. powód został ponownie przyjęty do szpitala w L. do Oddziału (...) Urazowo – Ortopedycznej, gdzie w dniu 26 lutego 2016r. usunięto łączniki metalowe kości piszczelowej prawej. W trakcie zabiegu, który wykonano w dniu 26 lutego 2016r. w znieczuleniu nadoponowym doszło do chwilowego zwolnienia czynności serca. Po podaniu Atropiny i krótkotrwałym masażu zewnętrznym serca szybko doszło do ustąpienia bradykardii. Dalszy przebieg okołooperacyjny był bez powikłań i w dniu 27 lutego 2016r. powód został wypisany ze szpitala.

Powód był wielokrotnie rehabilitowany w (...) Centrum Zdrowia w L.. Ponadto, był również wielokrotnie konsultowany przez lekarzy specjalistów z zakresu ortopedii.

W dniu 28 lutego 2016r. powód zgłosił się do Izby Przyjęć (...) Sp. z o.o. w L. z powodu nawracających dolegliwości bólowych w klatce piersiowej zależnych od oddechu. Wykonano badania laboratoryjne, które wykazały, że zgłaszane dolegliwości nie mają podłoża niedokrwiennego, bowiem enzymy wskaźnikowe martwicy serca i ekg pozostawały w granicach normy.

W dniu 12 marca 2016r. powód został przyjęty do Oddziału Kardiologii (...) Ośrodka (...) w L. z objawami zawału serca (...) ściany przednio – bocznej. W wywiadzie powód podawał bóle zamostkowe od dwóch tygodni, z nasileniem w dniu przyjęcia. Powód został skierowany do Pracowni Hemodynamicznej, gdzie w wykonanej koronarografii wykazano chorobę wieńcową wielonaczyniową i jednoczasowo poszerzoną przezskórną angioplastykę z implantacją stentów dwóch DES na wlewie intergriliny. W pierwszych dniach leczenia zawał powikłany był ostrą niewydolnością krążenia. Powód w dniu 05 kwietnia 2016r. został wypisany do domu w stanie ogólnym dobrym.

Powód przebywał na zwolnieniu lekarskim od dnia 08 czerwca 2015r. do 20 października 2015r. oraz od 25 lutego 2016r. do 24 marca 2016r., a także od 06 maja 2016r. do 04 czerwca 2016r.

Powód, w ujęciu medycznym, doznał złamania nasad dalszych kości podudzia prawego z następowym leczeniem operacyjnym co skutkowało 10-procentowym trwałym uszczerbkiem na zdrowiu. Wypadek z dnia 08 czerwca 2015r., w wyniku którego powód doznał złamania kości podudzia prawego skutkuje do chwili obecnej dolegliwościami bólowymi przy zbyt długim statycznym i dynamicznym obciążeniu operowanej kończyny, ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej stawu skokowego prawego, obrzękami pojawiającymi się szczególnie w godzinach wieczornych po całym dniu. Proces leczenia powoda nie został zakończony a w przyszłości będzie wymagać leczenia usprawniającego. Rokowanie co do stanu zdrowia powoda na przyszłość niepewne. W wyniku przebytego urazu powód doznał zarówno uszkodzenia tkanek twardych – kości, jak i tkanek miękkich – wiązadeł stabilizujących staw oraz torebki stawowej.

Epizod bradykardii w trakcie operacji i związany z nią zewnętrzny masaż serca nie miał związku z wystąpieniem zawału serca w dwa tygodnie później. Gdyby taki związek miał zaistnieć, to zawał wystąpiłby jeszcze w trakcie pobytu w szpitalu w L.. Dolegliwości zgłaszane w dzień po opuszczeniu szpitala miały charakter nie wieńcowy i były związane raczej z uciskiem na żebra.

Powód decyzją z dnia 12 maja 2016r. został uznany za niepełnosprawnego, o znacznym stopniu niepełnosprawności istniejącej od 19 kwietnia 2016r.

Powód ma obecnie 67 lat, z zawodu radiomechanik. Po zdarzeniu z dnia 08 czerwca 2015r. wymagał pomocy żony w podstawowych czynnościach życiowych. Chodził o kulach. Przed wypadkiem powód pomagał we wszystkim zonie, był sprawny. Do dziś powód ma problemy z chodzeniem i ogólnie poruszaniem się, przyjmuje środki przeciwbólowe. Powód od daty zdarzenia z dnia 08 czerwca 2015r. jest stale rehabilitowany. Miesięczny koszt lekarstw, które powód przyjmuje oraz rehabilitacji to około 800,00 zł.

Powód w dniu 01 lipca 2013r. zawał umowę o pracę z (...) Centrum Sportowym Sp. z o.o. w L., na stanowisku konserwator-elektryk z wynagrodzeniem brutto 2.100,00 zł. Z dniem 31 lipca 2015r. uległa zmianie zawarta umowa o pracę w części dotyczącej stawki zasadniczej, która od tej daty wynosić miała 2.400,00 zł. Powód w okresie przebywania na zwolnieniu lekarskim pobierał zasiłek chorobowy w wysokości 1.868,06 zł miesięcznie. Powód obecnie nie pracuje.

Dowody:

- oświadczenie S. Ł. (1) z dnia 16.06.2015r. o zdarzeniu z dnia 08.06.2015r. k. 13

- oświadczenie powoda z dnia 16.06.2015r. o zdarzeniu z dnia 08.06.2015r. k. 14

- oświadczenie S. Ł. (1) z opisem sprawstwa zdarzenia z dnia 08.06.2015r. k. 15-16

- akta szkody nr 100- (...) k. 194

- karta informacyjna leczenia szpitalnego z dnia 13.06.2016r. k. 58

- dokumentacja medyczna leczenia powoda k. 59-154

- karta informacyjna z izby przyjęć z dnia 28.02.2016r. k. 155

- karta informacyjna leczenia szpitalnego z dnia 05.04.2016r. k. 156-163

- dalsza dokumentacja medyczna powoda k. 163-185

- przesłuchanie powoda w charakterze strony k. 202-203

- orzeczenie o stopniu niepełnosprawności z dnia 12.05.2016r. k. 33

- dokumentacja zdjęciowa k. 34-36

- umowa o prace powoda k. 38

- warunki zmieniające wynagrodzenie powoda k. 37

- karta wynagrodzeń powoda za okres od 01.15r. do 12.2015r. k. 40-50

- zaświadczenie z ZUS z dnia 19.10.2015r. k. 39

- zaświadczenie (...) Sp. z o.o. z dnia 01.09.2015r. o wynagrodzeniu powoda k. 51

- dokumenty zwolnienia lekarskiego powoda k. 52-57

- zeznania świadka J. Ł. k. 201v

- opinia biegłego sądowego z zakresu ortopedii i traumatologii (...) k. 214-218

- opinia biegłego sądowego z zakresu chorób wewnętrznych i kardiologii E. M. z dnia 24.04.2018r. k. 230-230v

Powód, reprezentowany przez (...) S.A. w L. pismem z dnia 27 sierpnia 2015r. zgłosił stronie pozwanej szkodę i wniósł o zapłatę kwoty 40.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, kwoty 561,01 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia oraz kwoty 3.720,00 zł tytułem zwrotu kosztów opieki osób trzecich.

Strona pozwana decyzją z dnia 29 września 2015r. przyznała na rzecz powoda kwotę 5.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, kwotę 117,76 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia oraz kwotę 1.432,20 zł tytułem zwrotu kosztów opieki osób trzecich.

(...) S.A. w L. wiadomością e-mail z dnia 21 października 2015r. zgłosiło stronie pozwanej roszczenie w kwocie 164,81 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia oraz w kwocie 240,12 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdów do placówek medycznych. Kolejną wiadomością e-mail z dnia 22 października 2015r. powód zgłosił ubezpieczycielowi dodatkowe roszczenie w kwocie 3.209,17 zł tytułem utraconego dochodu.

Strona pozwana decyzją z dnia 30 października 2015r. przyznała na rzecz powoda kwotę 40,05 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia.

Pismem z dnia 02 czerwca 2016r. (...) S.A. w L., w imieniu powoda, dosłało dalszą dokumentację medyczną powoda i zwiększyło roszczenie o zadośćuczynienie do kwoty 50.000,00 zł a ponadto zwróciło się o wypłatę kwoty 1.665,33 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia, kwoty 1.000,00 zł tytułem ryczałtu na koszty dojazdu do placówek medycznych oraz kwoty 4.575,53 zł tytułem utraconego dochodu.

Decyzją z dnia 17 czerwca 2016r. strona pozwana dopłaciła powodowi kwotę 893,74 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia oraz kwotę 73,10 zł tytułem zwrotu kosztów dojazdu, a także kwotę 1.155,15 zł.

Dowody:

- kserokopia pisma (...) S.A. z dnia 27.08.2015r. k. 17-18

- decyzja strony pozwanej z dnia 29.09.2015r. k. 19-21

- e-mail (...) S.A. z dnia 21.10.2015r. k. 22

- e-mail (...) S.A. z dnia 22.10.2015r. k. 23

- decyzja strony pozwanej z dnia 30.10.2015r. k. 24-25

- kserokopia pisma (...) S.A. z dnia 02.06.2016r. k. 26-27

- e-mail (...) S.A. z dnia 02.06.2016r. k. 28

- decyzja strony pozwanej z dnia 17.06.2016r. k. 29-32

Sąd zważył co następuje:

Żądanie zapłaty zadośćuczynienia i odszkodowania zasługiwało na uwzględnienie co do zasady i co do wysokości.

Zgodnie z treścią art. 415 kc kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Szkoda może być szkodą w mieniu, może też być szkodą na osobie, która obejmuje uszczerbki wynikające z uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia, pozbawienia życia oraz naruszenia innych dóbr osobistych człowieka. Pojęcie szkody na osobie obejmuje zarówno szkody majątkowe, jak i niemajątkowe. Art. 444 § 1 i § 2 kc przewiduje, iż w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty, a jeżeli zwiększyły się potrzeby poszkodowanego, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Naprawienie natomiast szkody niemajątkowej polega zgodnie z art. 445 § 1 kc w wypadkach przewidzianych w art. 444 k.c. na przyznaniu poszkodowanemu odpowiedniej sumy pieniężnej tytułem zadośćuczynienia.

Bezsporne było w niniejszej sprawie, że w dniu 08 czerwca 2015r. powód został poszkodowany w wyniku zdarzenia komunikacyjnego. Bezsporne były także urazy, jakich powód doznał w wyniku zdarzenia. Poza sporem był również fakt przyznania powodowi w postępowaniu likwidacyjnym łącznej kwoty 8.712,00 zł tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania.

Sporne było natomiast domaganie się przez powoda dalszego zadośćuczynienia, w kwocie 15.000,00 zł oraz odszkodowania w kwocie 1.917,21,00 zł tytułem zwrotu utraconego dochodu albowiem powód nie zgodził się z decyzją ubezpieczyciela. Dla oceny urazów jakich powód doznał w wyniku przedmiotowego zdarzenia Sąd powołał w sprawie biegłych sądowych z zakresu ortopedii oraz kardiologii, którzy wydali konkretne i rzetelne opinie w sprawie. Szczegółowo przedstawili i ocenili uszczerbek na zdrowiu, którego doznał powód.

Wnioski opinii biegłego sądowego z zakresu ortopedii były zatem podstawą do dokonania ustaleń faktycznych w sprawie w zakresie konsekwencji dla zdrowia powoda związanych z przedmiotowym zdarzeniem. Natomiast wnioski z opinii biegłego sądowego z zakresu kardiologii były podstawą do ustaleń co do związku przyczynowego przebytych przez powoda chorób serca ze zdarzeniem z dnia 08 czerwca 2015r.

Jeśli chodzi o wysokość należnego poszkodowanemu zadośćuczynienia co do zasady, to nie ma przeliczników pozwalających na proste wyliczenie jego wysokości. Pomocne jest w tym zakresie orzecznictwo Sądu Najwyższego, które dookreśla kryteria ustalenia właściwej wysokości zadośćuczynienia, jak i definiuje cel, któremu takie zadośćuczynienie ma służyć. I tak przykładowo, w wyroku z dnia 10 czerwca 1999 roku (sygn. akt II UKN 681/98, OSNAPiUS 2000/16, poz. 626) Sąd Najwyższy wskazał, że przy ocenie wysokości zadośćuczynienia za krzywdę należy uwzględniać przede wszystkim nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, rozmiar kalectwa, trwałość następstw zdarzenia oraz konsekwencje uszczerbku na zdrowiu w życiu osobistym i społecznym. W innym z orzeczeń Sąd Najwyższy zważył, iż zadośćuczynienie powinno być środkiem pomocy dla poszkodowanego i pozostawać w odpowiednim stosunku do rozmiarów krzywdy i szkody niemajątkowej. Przy określaniu wysokości zadośćuczynienia podstawowe znaczenie ma stopień natężenia krzywdy, a więc cierpień fizycznych i ujemnych doznań psychicznych. Decyduje więc rodzaj, charakter i długotrwałość cierpień fizycznych doznanych przez poszkodowanego wskutek uszkodzenia ciała i rozstroju zdrowia. Poza tym ma tu znaczenie poczucie bezradności, utrata możliwości wykonywania pracy, korzystania z rozrywek itp. (por. wyrok SN z dnia 18 grudnia 1975 r. II CR 50/73, Monitor Prawniczy – Zestawienie Tez 2001/8, str. 468). Ponadto przy ustalaniu wysokości zadośćuczynienia należy mieć na uwadze kompensacyjny charakter tego roszczenia. W wyroku z dnia 22 kwietnia 1985 roku (II CR 94/85, nie publ.), Sąd Najwyższy stwierdził, iż (...) zadośćuczynienie ma mieć przede wszystkim charakter kompensacyjny, wobec czego jego wysokość nie może stanowić zapłaty symbolicznej, lecz musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość. Jednocześnie wysokość ta nie może być nadmierną w stosunku do doznanej krzywdy poszkodowanego – utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (por. też wyrok SN z dnia 15 lipca 1977 r., IV CR 266/77, Monitor Prawniczy – Zestawienie Tez 2001/8, str. 469).

Przenosząc powyższe na grunt rozpoznawanej sprawy należy zaakcentować, że powód w wyniku przedmiotowego zdarzenia doznał złamania nasad dalszych kości podudzia prawego z następowym leczeniem operacyjnym co skutkowało 10-procentowym trwałym uszczerbkiem na zdrowiu (według § 8.3 ze wstępu do Załącznika „Ocena procentowa stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu” poz. 1974, Dz. U. Nr 234 z dnia 28.12.2002r. z Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002r.). Wypadek z dnia 08 czerwca 2015r., w wyniku którego powód doznał złamania kości podudzia prawego skutkuje do chwili obecnej dolegliwościami bólowymi przy zbyt długim statycznym i dynamicznym obciążeniu operowanej kończyny, ograniczeniem ruchomości biernej i czynnej stawu skokowego prawego, obrzękami pojawiającymi się szczególnie w godzinach wieczornych po całym dniu. W wyniku przebytego urazu powód doznał zarówno uszkodzenia tkanek twardych – kości, jak i tkanek miękkich – wiązadeł stabilizujących staw oraz torebki stawowej. Dla oceny rozmiaru urazu znaczenie ma również fakt, iż obrażenia tkanek miękkich, jakich doznał powód, nie goją się bez pozostawienia trwałych następstw, bowiem nie goją się one bez śladu. W obrębie narządu ruchu do wygojenia uszkodzenia dochodzi jedynie przez zastąpienie wysoko wartościowej wyspecjalizowanej tkanki ścięgnistej czy więzadłowej tkanką niepełnowartościową. W efekcie stłuczony lub naderwany mięsień czy ścięgno przedstawia się z czasem jako konglomerat blizn i komórek mięśniowych i ścięgnistych o różnej utracie stopnia kurczliwości, siły i wytrzymałości. Sąd wziął pod uwagę, że proces leczenia powoda nie został zakończony a w przyszłości będzie wymagać leczenia usprawniającego. Rokowanie co do stanu zdrowia powoda na przyszłość także jest niepewne. W przyszłości powód będzie wymagać kontynuacji leczenia usprawniającego pod kierunkiem rehabilitanta. Przebyty uraz i jego następstwa ograniczają aktywność życiową powoda. Biorąc pod uwagę powyższe Sąd uznał, że kwotą zadośćuczynienia adekwatną do doznanej przez powoda krzywdy będzie kwota 20.000,00 zł. Skoro strona pozwana w postępowaniu likwidacyjnym przyznała powodowi kwotę 5.000,00 zł Sąd zasądził w pkt. I wyroku kwotę 15.000,00 zł tytułem dalszej kwoty zadośćuczynienia.

Za w pełni zasadne Sąd uznał roszczenie powoda w zakresie żądania zapłaty kwoty 1.917,21 zł tytułem utraconego dochodu. Powód z powodu urazu przebywał na długotrwałym zwolnieniu lekarskim, co wiązało się ze zmniejszona kwotą wypłaty wynagrodzenia. W związku z tym, iż okoliczność ta pozostaje w bezpośrednim związku przyczynowym ze zdarzeniem z dnia 08 czerwca 2015r. Sąd uznał roszczenie co do zasady. W zakresie wysokości żądanego świadczenia Sąd uznał przedstawione wyliczenie powoda, tym bardziej, że znalazło ono odzwierciedlenie w przedstawionym materiale dowodowym w postaci umowy o prace i listy płac powoda.

O ustawowych odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 par. 1 k.c. zasądzając je, zgodnie z żądaniem pozwu, od dnia 30.05.2017r. O ustawowych odsetkach Sąd orzekł na podstawie art. 481 par. 1 k.c. zasądzając je, zgodnie z żądaniem pozwu.

Rozstrzygnięcie o kosztach procesu, zawarte w punkcie II sentencji wyroku, Sąd oparł o treść przepisów art. 98 § 1 i 3 k.p.c. i art. 99 k.p.c. Zgodnie z treścią przepisu art. 98 § 1 k.p.c., strona przegrywająca sprawę obowiązana jest zwrócić przeciwnikowi na jego żądanie koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony (koszty procesu).W niniejszej sprawie strona pozwana przegrała proces w całości, dlatego powinna zwrócić powodowi poniesione przez niego koszty procesu. Stosownie do brzmienia przepisu art. 98 § 3 k.p.c., do niezbędnych kosztów procesu strony reprezentowanej przez adwokata zalicza się wynagrodzenie, jednak nie wyższe niż stawki opłat określone w odrębnych przepisach i wydatki jednego adwokata, koszty sądowe oraz koszty nakazanego przez sąd osobistego stawiennictwa strony. Na mocy art. 99 k.p.c. stronom reprezentowanym przez radcę prawnego zwraca się koszty w wysokości należnej według przepisów o wynagrodzeniu adwokata.

Wysokość kosztów zastępstwa procesowego strony pozwanej wynikała z § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych (t.j. Dz. U. z 2018 r., poz. 1800)

Ponadto Sąd zważył, że na koszty procesu poniesione przez powoda, poza kosztami zastępstwa procesowego, złożyła się także opłata skarbowa od pełnomocnictwa
w kwocie 17,00 zł, opłata sądowa od pozwu w kwocie 846,00 zł oraz zaliczka na biegłego sądowego na kwotę 300,00 zł. W sumie poniesione przez powoda koszty procesu wyniosły zatem 4.763,00 zł i taką też kwotę Sąd zasądził od strony pozwanej na rzecz powoda.

Jednocześnie Sąd nakazał stronie pozwanej aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa kwotę 1.008,41 zł tytułem wydatków Skarbu Państwa związanych z wynagrodzeniem biegłego sądowego niepokrytych z zaliczki uiszczonej przez powoda.