Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Lubinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

L., dnia 25 października 2012 r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Monika Różycka

Protokolant: K. K.

po rozpoznaniu w dniu 12 października 2012r.

na rozprawie

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko Towarzystwu (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W.

o zapłatę i ustalenie

I.  zasądza od strony pozwanej Towarzystwa (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. na rzecz powoda M. S. kwotę 46.444,32 złotych (czterdzieści sześć tysięcy czterysta czterdzieści cztery złote trzydzieści dwa grosze) z odsetkami ustawowymi od kwoty:

- 45.000 zł od dnia 06.03.2012r. do dnia zapłaty,

- 1.444,32 zł od dnia 04.09.2011r. do dnia zapłaty;

II.  ustala odpowiedzialność na przyszłość strony pozwanej za skutki wypadku któremu uległ powód w dniu 09.08.2010r.,

III.  oddala dalej idące powództwo,

IV.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powoda kwotę 5.140 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania, w tym kwotę 2.400 złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 736/11

UZASADNIENIE

Powód M. S. domagał się zasądzenia od strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. kwoty 45.000zł tytułem zadośćuczynienia wraz z odsetkami ustawowymi od dnia wytoczenia powództwa oraz kwoty 1444,32zł wraz z odsetkami ustawowymi od dnia 08.07.2011r. tytułem zwrotu utraconego wynagrodzenia. Nadto wniósł o ustalenie odpowiedzialności strony pozwanej na przyszłość za skutki zdarzenia z dnia 09.08.2010r. oraz wniósł o zasądzenie kosztów postępowania, w tym zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu pozwu wskazał, że w dniu 09.08.2010r. doszło do wypadku drogowego w wyniku, którego został poszkodowany a sprawca zdarzenia był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej. W wyniku wypadku powód doznał szeregu poważnych obrażeń ciała. Strona pozwana wypłaciła powodowi kwotę łącznie 55.000zl tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Z przyznaną kwotą zadośćuczynienia powód się jednak nie zgadza, gdyż nie rekompensuje doznanej przez niego krzywdy. Nadto powód utracił dochody, bowiem w okresie leczenia i rekonwalescencji korzystał jedynie z zasiłków chorobowych, które nie rekompensują utraconych dochodów z tytułu zatrudnienia. Roszczenie o ustalenie powód uzasadnił ryzykiem pogorszenia się jego stanu zdrowia w przyszłości, ujawnienia się nowych schorzeń i urazów związanych z wypadkiem.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana Towarzystwo (...) S.A. w W. wniosło o oddalenie powództwa i zasądzenie zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego.

W uzasadnieniu swojego stanowiska strona pozwana wskazała, że wypłacone dotychczas zadośćuczynienie jest adekwatne do doznanej przez powoda krzywdy i żądanie zasądzenia dalszej kwoty ponad wypłacone już zadośćuczynienie w kwocie 55000zł jest niezasadne. Wskazała, że powód nie przedłożył wystarczających dowodów uzasadniających poniesienie szkody w zakresie utraconych dochodów. Zarzuciła także, że nie zachodzi obawa ujawnienia się w przyszłości dalszych następstw przedmiotowego wypadku.

Sąd ustalił, następujący stan faktyczny:

W dniu 09.08.2010r. doszło do wypadku drogowego w wyniku, którego został poszkodowany powód M. S. a sprawca zdarzenia był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadaczy pojazdów mechanicznych u strony pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W..

Bezpośrednio po wypadku powód przebywał w szpitalu do 19.09.2010r. Rozpoznano u niego złamanie wielodłamowe trzonu kości udowej lewej, złamanie trzonu kości strzałkowej lewej w 1/2 długości, złamanie żeber po stronie prawej z odmą opłucną, uraz głowy, złamanie ściany bocznej oczodołu lewego, złamanie ściany tylno bocznej zatoki szczękowej lewej, krwiak powiek oka lewego – wylew podspojówkowy oka lewego. Był leczony operacyjnie a następnie ambulatoryjnie i fizjoterapeutycznie. Po wyjściu poruszał się przy pomocy kul. Po 6 miesiącach zaczął obciążać nogę. Następnie przeszedł zabieg usunięcia dwóch śrub z okolicy stawu kolanowego. Obecnie powód odczuwa bóle uda, kolana lewego przy chodzeniu, skurcze nawet w pozycji leżącej. Bóle powód odczuwa również przy zmianie pogody, nieraz „ciężko” oddycha. W wyniku wypadku powód ma skróconą lewą nogę o 1 cm, mniejszą masę mięśniową uda lewego o 2 cm w obwodzie, blizny na nogach i na lewym łokciu, 10st. koślawe zniekształcenie stawu kolanowego. Trwały uszczerbek na zdrowiu powoda wynosi 42%.

Należy liczyć się z koniecznością uzupełnienia ubytku kości udowej, szybszym wystąpieniem zmian zwyrodnieniowych stawu klanowego lewego, bólami głowy i nogi przy zmianie pogody. Uzupełnienie ubytku kości udowej wiąże się z koniecznością kolejnej operacji u powoda.

Przeciwwskazana jest dla powoda praca w zawodzie pracownika budowlanego. Powód może wykonywać prace nie wymagające długiego stania, chodzenia czy znacznych wysiłków fizycznych.

Powód został zaliczony przez lekarza orzecznika ZUS do grona osób o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności.

Lekarz psychiatra rozpoznał u powoda zespół stresu pourazowego.

Dowód : akta szkody

opinia biegłego z zakresu chirurgii urazowo – ortopedycznej, k. 186-189,

orzeczenie o stopniu niepełnosprawności, k. 26,

dokumentacja medyczna dotycząca powoda, k. 27-207,

zeznania świadka J. S., k. 158-159,

zeznania powoda, 159-160.

Bezpośrednio przed wypadkiem powód pracował w wymiarze ½ etatu w Zakładzie Usługowym (...) jako pracownik budowlany.

Na skutek wypadku powód przebywał na zwolnieniu lekarskim od 09.08.2010r. do 03.11.2011r. Otrzymywał w tym okresie zasiłek chorobowy a następnie świadczenie rehabilitacyjne.

Gdyby powód pracował i świadczył pracę jego dochody netto wyniosłyby za ww. okres 8.636,69zł, natomiast na skutek przebywania na zasiłku chorobowym i rehabilitacyjnym uzyskał dochody netto 6.575,92zł.

Różnica w świadczeniu powoda otrzymanym w wyniku choroby a takim jakie otrzymałby gdyby pracował wyniosła 2060,77zł netto.

Dowód : akta szkody,

umowa o pracę, k. 8,,

pismo z dnia 30.04.2012r., k. 176,

pismo z dnia 23.05.2012, k.181,

pismo ZUS z dnia 27.08.2012r., k. 205.

Powód początkowo – pismem złożonym w dniu 06.09.2010r. - domagał się od strony pozwanej zadośćuczynienia w kwocie 80.000zł.

Pismem z dnia 04.07.2011 wniósł również o wypłacenie mu odszkodowania z tytułu utraconego zarobku w kwocie 1444,32zł. Do pisma tego dołączył umowę o pracę i potwierdzenie wypłat z ZUS za okres 5 miesięcy.

Strona pozwana przyznała i wypłaciła powodowi zadośćuczynienie za doznaną krzywdę w kwocie 55.000zł. Natomiast nie wypłaciła odszkodowania z tytułu utraconych dochodów.

Dowód : akta szkody.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo było zasadne prawie w całości.

Bezspornym w niniejszej sprawie jest fakt, że powód w wyniku wypadku, jaki miał miejsce w dniu 09.08.2010r. doznał szeregu obrażeń.

Odpowiedzialność strony pozwanej jest oparta o przepis art. 436 § 1 kc w zw. z art. 435§ 1kc zgodnie, z którym posiadacz pojazdu ponosi odpowiedzialność za szkodę na osobie lub mieniu, wyrządzoną przez ruch pojazdu, chyba że szkoda nastąpiła wskutek siły wyższej albo wyłącznie z winy poszkodowanego lub osoby trzeciej, za którą nie ponosi odpowiedzialności.

Pojazd sprawcy wypadku był ubezpieczony od odpowiedzialności cywilnej posiadacza pojazdów mechanicznych u strony pozwanej. Zasada odpowiedzialności nie była przez stronę pozwaną w żaden sposób kwestionowana. Poza sporem pozostaje też fakt, że strona pozwana przyznała i wypłaciła powodowi kwotę 55.000zł tytułem zadośćuczynienia i nie przyznała żadnego odszkodowania na skutek utraconych dochodów.

Roszczenia powoda są oparte na podstawie art. 444 § 1 kc i 445§ 1 kc w zw. z art. 436 § 1 kc.

Zgodnie z brzmieniem art. 444§ 1 kc w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego tytułu koszty. Zgodnie z brzmieniem artykułu 445§ 1 kc w wypadkach przewidzianych w treści art. 444kc sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę.

Zadośćuczynienie przewidziane w art. 445§ 1 kc nie ma spełniać celów represyjnych, lecz jest sposobem naprawienia krzywdy wyrządzonej jako cierpienia fizyczne oraz cierpienia psychiczne związane z uszkodzeniami ciała lub rozstrojem zdrowia ( por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 lutego 2000r., I CKN 969/98, niepubl.). Jak wskazał Sąd Najwyższy, w każdym przypadku ustalenia uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia osoba odpowiedzialna za skutki wypadku obowiązana jest stosownie do art. 444kc - do wynagrodzenia szkody materialnej z wypadkiem tym związanej oraz - stosownie do art. 445 § 1 kc do zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Różnica pomiędzy stosowaniem art. 444 kc a art. 445§ 1 kc przy stwierdzeniu uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia polega na tym, że szkoda materialna z pierwszego przepisu-w zasadzie musi znaleźć pełne pokrycie, gdy tymczasem zasądzenie zadośćuczynienia, a zwłaszcza jego wysokości, uzależnione jest od całokształtu ujawnionych okoliczności, w szczególności zaś od trwałości i skutków wypadku lub okresu trwania objawów chorobowych i ich nasilenia, jak i od rodzaju oraz stopnia winy sprawcy szkody i odczucia jej przez poszkodowanego.(por wyrok Sądu Najwyższego z dnia 30 listopada 1999r., I CKN 1145/99, niepubl.)

Skutki wypadku, jakiemu uległ powód, Sąd ustalił w oparciu o akta szkody, dokumentację medyczną dotyczącą powoda, przesłuchanie powoda, świadka oraz w oparciu o opinię biegłego z zakresu ortopedii – chirurgii. Dowody te są spójne i korelują ze sobą. Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić wiarygodności tym dowodom. Opinia biegłego sporządzona na potrzeby niniejszego postępowania jest wykonana w sposób pełny, rzetelny, jasny i staranny. Również zeznania powoda są konsekwentne, spójne i logiczne i znajdują potwierdzenie w pozostałym materiale dowodowym w postaci kart leczenia szpitalnego i zaświadczeniu o stanie zdrowia.

Ustalając wysokość należnego powodowi zadośćuczynienia, Sąd kierował się ugruntowanym zarówno w orzecznictwie jak i w doktrynie stanowiskiem, że zdrowie jest dobrem szczególnie cennym i przyjmowanie niskich kwot zadośćuczynienia w przypadkach ciężkich uszkodzeń ciała prowadzi do deprecjacji tego dobra (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 16 lipca 1997r., II CKN 273/97, niepubl.).

Jak zostało ustalone przez biegłego lekarza, powód odniósł łącznie 42 % uszczerbku na zdrowiu. Rozpoznano u niego szereg obrażeń i złamań: trzonu kości udowej lewej, trzonu kości strzałkowej lewej, żeber po stronie prawej z odmą opłucną, uraz głowy, złamanie ściany bocznej oczodołu lewego, złamanie ściany tylnobocznej zatoki szczękowej lewej, doznał krwiaka powieki oka lewego – wylew podspojówkowy oka lewego. Był leczony operacyjnie, ambulatoryjnie i fizjoterapeutycznie. Przez wiele miesięcy poruszał się przy pomocy kul. Przewidywany jest kolejny zabieg operacyjny u powoda. Pomimo przebytych zbiegów i rehabilitacji nadal odczuwa bóle uda, kolana lewego, skurcze nawet w pozycji leżącej, „ciężko” oddycha. Dodatkowo ma na skutek wypadku skróconą lewą nogę o 1 cm, mniejszą masę mięśniową uda lewego o 2 cm w obwodzie, blizny na nogach i na lewym łokciu, 10st. koślawe zniekształcenie stawu kolanowego.

W związku z powyższym - uwzględniając czasookres i konieczność dalszego leczenia, młody wiek poszkodowanego i bardzo wysoki trwały uszczerbek na jego zdrowiu, jak też liczne ograniczenia związane z codziennym życiem a wynikające ze stanu zdrowia powoda - Sąd, zasądził na rzecz powoda dalsze zadośćuczynienie w kwocie 45.000zł.

W ocenie Sądu zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, wynikłą na skutek rozstroju zdrowia i związanych z nim dolegliwości, którego wysokość w ostatecznym wyniku zależy od uznania sądu, nie może być uznane za nadmierne, nawet gdyby przy uwzględnieniu przeciętnego poziomu życia i zamożności społeczeństwa mogło być tak postrzegane, jeżeli jest ono adekwatne do stopnia odniesionych obrażeń i związanych z nimi trwałych następstw dla zdrowia i egzystencji poszkodowanego.

Zasądzona kwota zadośćuczynienia w wysokości 45.000zł wraz z już wypłaconą kwotą przez stronę pozwaną w wysokości 55000zł w ocenie Sądu rekompensuje powodowi doznaną krzywdę za uszkodzenie ciała i rozstrój zdrowia ( pkt I wyroku).

Jednocześnie - z uwagi na fakt, iż z opinii biegłego lekarza wynika, że należy liczyć się z koniecznością uzupełnienia ubytku kości udowej, szybszym wystąpieniem zmian zwyrodnieniowych stawu kolanowego lewego, bólami oraz że uzupełnienie ubytku kości udowej będzie wiązało się z koniecznością kolejnej operacji u powoda – Sąd ustalił odpowiedzialność strony pozwanej za skutki zdarzenia jakiemu uległ powód w dniu 09.08.2010r. na przyszłość ( pkt II wyroku ).

W oparciu o treść cytowanego wcześniej art. 444 kc Sąd zasądził również kwotę 1444,32zł na rzecz powoda tytułem utraconych przez niego zarobków za okres od wypadku do 03.11.2011r, bowiem otrzymywany przez niego zasiłek chorobowy i świadczenie rehabilitacyjne nie rekompensowało w całości utraconych przez niego dochodów, co wynika z zestawienia ZUS z dnia 23.05.2012 oraz pisma pracodawcy dnia 23.05.2012r. Zaś kwota dochodzona z tytułu szkody w tym zakresie nie przekracza kwoty utraconych dochodów.

Odsetki ustawowe, na podstawie art. 481 kc i art. 476 kc, sąd zasądził od kwoty zadośćuczynienia ( 45.000zł ) od dnia 06.03.2012r. bowiem pełnomocnik domagał się ich zasądzenia od dnia wytoczenia powództwa. W toku postępowania likwidacyjnego powód domagał się jednak niższej kwoty niż w pozwie, w którym to ostatecznie sprecyzował i określił wysokość zadośćuczynienia za poniesioną krzywdę. Strona pozwana, odpis pozwu zawierający ostateczne żądanie powoda, otrzymała w dniu 27.02. (...). ( k. 142 ) i w ocenie sądu powinna była roszczenie powoda spełnić w okresie 7 dni od otrzymania tego odpisu . Biorąc bowiem pod uwagę znaczne obrażenia powoda i dysponując doświadczeniem w tym zakresie mogła i powinna była liczyć się z koniecznością wypłaty dalszego świadczenia ponad wypłacone. Uwzględniając termin 7 dni od dnia doręczenia odpisu pozwu do spełnienia świadczenia Sąd uwzględnił strukturę organizacyjną oraz potrzebę obiegu dokumentów w ubezpieczalni i dlatego ustalił , że termin 7 dni od otrzymania odpisu pozwu będzie odpowiedni.

Odsetki od kwoty 1444,32zł – odszkodowanie – Sąd zasądził od dnia 04.09.2011r. kierując się terminem zgłoszenia roszczenia odszkodowawczego ubezpieczalni przez powoda w toku postępowania likwidacyjnego oraz czasookresem potrzebnym do zgromadzenia stosownej dokumentacji, potrzebnym pozwanej ubezpieczalni. Powód bowiem w toku postępowania likwidacyjnego, wnosząc o wypłacenie odszkodowania z tytułu utraconych zarobków, dostarczył pozwanemu zakładowi ubezpieczeń wyłącznie umowę o pracę i potwierdzenia wypłat z ZUS za okres 5 miesięcy, co stanowiło nikłą część materiałów niezbędnych do ustalenia faktycznie poniesionej szkody w zakresie utraconych zarobków. Zatem ubezpieczalnia powinna również mieć stosowny czas na zgromadzenie brakujących dokumentów. Sąd uwzględniając powyższe okoliczności uznał, że strona pozwana powinna była zgromadzić odpowiednie dokumenty – tj. informację od pracodawcy powoda oraz z ZUS do 03.09.2011r. i dlatego zasądził odsetki od dnia 04.09.2011r. od kwoty odszkodowana.

O kosztach postępowania ( pkt IV wyroku ) Sąd orzekł na podstawie art. art. 100kpc zgodnie, z którym w razie częściowego tylko uwzględnienia żądań koszty będą wzajemnie zniesione lub stosunkowo rozdzielone. Sąd może jednak włożyć na jedną ze stron obowiązek zwrotu wszystkich kosztów, jeżeli jej przeciwnik uległ tylko co do nieznacznej części swego żądania. W przedmiotowej sprawie powód uległ tylko w zakresie nieznacznej części żądania - terminu odsetek – i dlatego należało kosztami postępowania obciążyć stronę pozwaną.

Sąd zasądził koszty należne powodowi według załączonego przez jego pełnomocnika spisu ( k. 215 akt sprawy ). Z tym, że zamiast kwoty 51 zł tytułem zwrotu kosztów opłat od pełnomocnictw zasądził kwotę 17zł z tego tytułu i nie zasądził kosztów stawiennictwa – dojazdu pełnomocnika z W. do L. tj. kwoty 240,71zł z tego tytułu. Powód zamieszkuje w Ś. tj. na terenie działania tutejszego Sądu, nie było zatem żadnych przeszkód, aby ustanowił pełnomocnika działającego w okręgu tutejszego Sądu. Tym bardziej, że ustanowiony przez niego pełnomocnik z W. nie znalazł czasu aby udać się osobiście rozprawę czy nawet napisać pozew i musiał posiłkować się substytutami, generując tym samym koszty opłat skarbowych od pełnomocnictw. Z tych względów kosztów dojazdu pełnomocnika i opłat od pełnomocnictw ponad 17 zł nie można uznać za niezbędne i celowe i dlatego powód powinien je ponieść we własnym zakresie.