Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Lubinie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

L., dnia 18 września 2013 r.

Sąd Rejonowy w Lubinie I Wydział Cywilny w składzie następującym:

Przewodniczący: SSR Katarzyna Radzińska – Hetnar

Protokolant: Ewelina Kopcza

po rozpoznaniu w dniu 18 września 2013 r. w Lubinie

na rozprawie

sprawy z powództwa I. S.

przeciwko D. U.

o zapłatę

I.  oddala powództwo,

II.  zasądza od powódki I. S. na rzecz pozwanego D. U. kwotę 1.200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 1671/12

UZASADNIENIE

Powódka I. S. w dniu 12.11.2012r. złożyła pozew, w którym wniosła o zasądzenie od pozwanego D. U. na swoją rzecz kwoty 10.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi tytułem zadośćuczynienia, a także zasądzenie na swoją rzecz kosztów procesu.

Uzasadniając żądanie pozwu powódka podała, że w dniu 21.04.2012r. schodząc do piwnicy w budynku położonym w C. przy ul. (...) została bez powodu napadnięta przez swojego sąsiada – pozwanego – D. U., który uderzył ja pięścią, tak że straciła czasowo przytomność i upadła na posadzkę a następnie kopał po całym ciele. Powódka wskazał, że w wyniku pobicia doznała licznych obrażeń ciała, które zostały wymienione w obdukcji lekarskiej, której się poddała. Powódka dodała, że gdyby nie pomoc sąsiada - H. B. (1), jej obrażenia mogłyby być większe. Argumentował, że żądana kwota stanowi zadośćuczynienie za doznaną krzywdę, albowiem pozwany do tej pory jej nie przeprosił i nie wyjaśnił, co było powodem napaści.

Pozwany wniósł o oddalenie powództwa w całości.

W uzasadnieniu odpowiedzi na pozew wyjaśnił, że w dniu 21.04.2012r. o godz. 22.30 wrócił do domu po pracy. Usłyszał wówczas kłótnie i krzyki z mieszkania znajdującego się na tym samym piętrze, po 10 min. usłyszał płacz i krzyki i wyszedł na klatkę schodową, płacz dobiegał z dołu, więc zszedł, mijając po drodze sąsiada H. B. (1), który stał chwiejąc się z butelką piwa w ręku, na dole zobaczył sąsiadkę I. S., która stała na schodach do piwnicy i płakała, a chcą wyjść potknęła się i upadła. Pozwany zauważył wówczas, że jest pijana i kiedy chciał ją złapać i podtrzymać poczuł uderzenie w tył głowy, kiedy się odwrócił zobaczył H. B. (1), który atakował go butelką w głowę. Pozwany dodał, ze później na miejscu zjawiło się więcej osób, pamięta krzyki, z rany na głowie obficie leciała mu krew, przyjechała policja i pogotowie, został zabrany do szpitala. Wyjaśnił, że potem szwagier zabrał go na komisariat, gdzie złożył wyjaśnienia, spotkał tam I. S., która była zdziwiona jego obecnością i powiedziała, ze nic nie pamięta. Po powrocie do domu pozwany dowiedział się od ojca, że I. S. zatrzymała policja, zachowywała się wówczas agresywnie.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

W dniu 21.04.2012r. pozwany D. U. wrócił z pracy około godz. 22.30. do mieszkania w C. przy ul. (...). W tej samej klatce pod nr 8 znajdowało się mieszkanie powódki I. S., a pod nr 9 rodziny H. B. (1), gdzie mieszkała jego córka N. B., oraz żona. Tego wieczoru w mieszkaniu przebywał tam również chłopak N. S. W..

H. B. (1) związany był z I. S.. Kiedy wieczorem w dniu 21.04.2012r. przebywał w mieszkaniu żoną i córką przyszła tam I. S.. Zaczęła głośno kłócić się z rodziną H. B. (1), N. B. wyganiała ją z mieszkania, kłótnia przeniosła się na klatkę schodową. Powódka zeszła na dół w kierunku piwnicy, za nią poszedł H. B. (1), nadal się kłócili. Wówczas ze swojego mieszkania wyszedł pozwany i zszedł na dół chcą uciszyć sąsiadów. Tam zobaczył wychodząca z piwnicy powódkę, który przewróciła się na schodach, kiedy pozwany podszedł do niej żeby pomóc jej się podnieść został uderzony w tył głowy butelka przez H. B. (1). W między czasie na dół zeszła również córka H. B. (1), jej chłopak, a także ojciec i szwagier pozwanego. Chłopak N. B. wezwał policję i pogotowie. I. S. i H. B. (1) oddali się w kierunku ogródków działkowych, gdzie zatrzymała ich potem policja. Pozwany po wizycie na pogotowiu złożył wyjaśnienia na policji.

H. B. (1) i I. S. byli tego wieczoru pod wpływem alkoholu. Jego zawartość u powódki wynosiła 2.91 promila.

Dowód: - zeznania świadka W. U., k. 60,

- zeznania świadka M. S., k. 60 verte,

- przesłuchanie pozwanego, k. 77,

- notatka urzędowa z dnia 22.04.2012r., w aktach II K 947/12

W dniu 24.04.2012r. powódka poddała się obdukcji lekarskiej, podczas której stwierdzono u niej podbiegnięcia krwawe okolicy potylicznej, podbiegnięcia krwawe prawego łuku brwiowego oraz powieki górnej oka prawego, obrzęk środkowej części wargi górnej, liczne podbiegnięcia krwawe tylnych powierzchni obu ramio, liczne otarcia naskórka tylko bocznej powierzchni części przedramienia prawego wraz z obrzękiem nadgarstka prawego, obrzęk nadgarstka lewego, rozległe podbiegnięcie krwawe ogólnobocznej powierzchni pośladka prawego, rozległe podbiegnięcie krwawe w przyśrodkowej części pośladka lewego, liczne podbiegnięcia krwawe tylnych części obu ud i podudzi

Dowód: - opinia lekarska, k. 4.

Wyrokiem nakazowym z dnia 14.06.2012r. tut. Sądu Henryk B. został uznany winnym popełnienia wobec D. U. przestępstwa z art. 190 § 1 kk i 157 § 2 kk w zw. z art. 11 § 2 kk i ukarany karą grzywny. Wyrokiem zaocznym tut. Sądu z dnia 25.10.2012r. utrzymanym w mocy wyrokiem z dnia 04.06.2013r. H. B. (1) został zobowiązany do zapłaty na rzecz D. U. tytułem zadośćuczynienia kwoty 9.812,50 zł.

Dowód: - wyrok z dnia 14.06.2012r. w aktach II K 947/12,

- wyrok z dnia 25.10.2012r. oraz 04.06.2013r. w sprawie I C 1384/12

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo nie zasługiwało na uwzględnienie.

Zgodnie z ogólną regułą wyrażoną w przepisach kodeksu cywilnego (art. 415 kc) podmiot odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną czynem niedozwolonym zobowiązany jest do jej naprawienia. Szkoda może być szkodą w mieniu, może też być to szkoda na osobie, która obejmuje uszczerbki wynikające z uszkodzenia ciała, rozstroju zdrowia, pozbawienia życia oraz naruszenia innych dóbr osobistych człowieka. Pojęcie szkody na osobie obejmuje zarówno szkody majątkowe, jak i niemajątkowe. Art. 444 § 1 i § 2 kc przewiduje, iż w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty a jeżeli zwiększyły się potrzeby poszkodowanego, może on żądać od zobowiązanego do naprawienia szkody odpowiedniej renty. Naprawienie natomiast szkody niemajątkowej polega zgodnie z art. 445 § 1 kc w wypadkach przewidzianych w art. 444 k.c. na przyznaniu poszkodowanemu odpowiedniej sumy pieniężnej tytułem zadośćuczynienia.

By czyn sprawcy pociągał za sobą odpowiedzialność cywilną musi wykazywać pewne cechy (znamiona) odnoszące się do strony przedmiotowej i podmiotowej. I tak bezprawność jest przedmiotową cechą czynu sprawcy i tradycyjnie ujmowana jest jako sprzeczność z obowiązującym porządkiem prawnym. Z kolei wina jest pojęciem odnoszącym się do sfery zjawisk psychicznych sprawcy i określa się ja jako znamię podmiotowe czynu. Wina może być winą umyślną jaki nieumyślną. Przyjmuje się, że bezprawność w rozumieniu reżimu deliktowego jest efektem ogólnego, normatywnego zakazu, skutecznego erga omnes, niewyrządzania sobie nawzajem szkody. Związek przyczynowy między czynem niedozwolonym a szkodą jest niezbędną przesłanką odpowiedzialności za szkodę.

Faktem jest, że I. S., w dniu 24.04.2012r. poddała się obdukcji lekarskiej, w wyniku której u powódki stwierdzono szereg obrażeń, o powyższym świadczy dowód w postaci opinii lekarskiej z dnia 24.04.2012r. Nie udowodniła jednak w ocenie Sądu powódka, aby obrażenia te powstały w opisywanych przez nią okolicznościach i aby odpowiedzialność za tę szkodę niemajątkową na jej zdrowiu ponosił pozwany D. U.. Powódka na potwierdzenie swych żądań zaoferowała dowody z zeznań świadków H. B. (1), N. B. oraz S. W.. Pomimo, iż każda z tych osób zeznając przez Sądem w niniejszej sprawie opisywała, że widziała, jak pozwany kopał powódkę Sąd nie dał wiary tym zeznaniom. Świadkowie ci są dla Sądu osobami niewiarygodnymi, a to głównie w kontekście dokumentów zgromadzonych w aktach karnych II K 947/12, składanych wówczas przez te same osoby oraz powódkę zeznań.

S. W. słuchany bezpośrednio po tym zdarzeniu opisywał, że D. U. nie bił powódki, ale próbował ją podnieść. N. B. nie zeznała wówczas, że widziała jakoby pozwany bił powódkę, ale że gdy zeszła na dół - powódka siedziała pod kaloryferem, a D. stał po drugiej stronie klatki. Dla oceny zaś wiarygodności zeznań H. B. (1) nie może pozostawać bez znaczenia jego bliski związek z powódką, a także fakt, że został o ukarany jako sprawca pobicia pozwanego oraz zobowiązany wyrokiem sądu do zapłaty na jego rzecz zadośćuczynienia pieniężnego i te okoliczności motywowały go do składania zeznań na niekorzyść pozwanego. W. świadkowie zeznając przed policją a potem przed sądem w niniejszej sprawie, rozbieżnie zeznawali co do przebiegu zdarzenia z dnia 21.04.2012r. osób biorących w nim udział, ich zeznania są niespójne. Sąd nie dał także wiary zeznaniom powódki, która, była tego wieczoru pod wpływem alkoholu i to w znacznym stopniu, z jednej strony podawała, że nie pamięta co się działo, z drugiej pewna była tego że bił ja pozwany, a zeznając przed policją jako świadek, podała, że na klatce schodowej w ogóle nie było D. U., że nie było tam nikogo poza nią i H. B. (2), podała, że upadła i on pomógł jej wstać.

Wobec takiej oceny zeznań świadków i powódki Sąd dał wiarę co do przebiegu zdarzenia zeznaniom pozwanego, które były konsekwentne i spójne zarówno składane przed policją jak i przed Sądem. Opisywany przez pozwanego przebieg zdarzeń nie wyklucza, że powódka mogła odnieść obrażenia stwierdzone podczas obdukcji. Powódka była pod wpływem alkoholu, przewróciła się wychodząc z piwnicy, podczas interwencji policji była agresywna, co wymagało użycia wobec niej siły fizycznej. Nadto, czego nie potwierdzali świadkowie N. B., H. B. (1) i S. W. przed Sądem, a co wynika z ich zeznań składanych bezpośrednio po zdarzeniu, powódka była w konflikcie z rodziną H. B. (1), kiedy przyszła do jego mieszkania w dniu 21.04.2012r., wywiązała się kłótnia z jego córką i żoną, kobiety szarpały się i biły po głowie (tak zeznawał w dniu 23.04.2012r. H. B. (1)). Nie bez znaczenia pozostaje także fakt, że powódka wystąpiła z niniejszym powództwem w dniu 12.11.2012r., po wydaniu wyroku przeciwko H. B. (2) w sprawie karnej (co miało miejsce w dniu 16.06.2012r.) oraz po tym jak zapadł w dniu 25.10.2012r. wyrok zaoczny zasądzający od H. B. (1) na rzecz D. U. kwotę 10.000 zł tytułem zadośćuczynienia. W końcu powódka w żaden sposób nie uzasadniła wysokości żądanej kwoty zadośćuczynienia, a nie sposób nie dostrzec, ze jest ona tożsama z wysokością zadośćuczynienia, do zapłaty którego zobowiązany został H. B. (1). Nie znalazł Sąd wyjaśnienia dlaczego świadkowie rzekomego pobicia powódki opisując policji przebieg wieczoru dnia 21.04.2012r. bezpośrednio po tych zdarzeniach nie wspomnieli o tym, że pozwany kopał powódkę, a obecnie zgodnie i ze szczegółami opisywali, że fakt taki miał wówczas miejsce. Wątpliwości te, o czym wspomniał Sąd wyżej nie pozwoliły na potraktowanie tych osób jako wiarygodnych świadków opisywanych zdarzeń.

Mając na uwadze powyższe rozważania Sąd uznał, że powódka nie udowodniła aby pozwany D. U. ponosił wobec niej odpowiedzialność deliktową i powództwo oddalił, o czym orzekł jak w pkt I sentencji.

Orzeczenie o kosztach oparł Sąd o treść art. 98 k.p.c. i zobowiązał powódkę jako przegrywającą proces do zapłaty na rzecz pozwanego, reprezentowanego przez profesjonalnego pełnomocnika, kwoty 1.200 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.